bookup

بخشی از کتاب طرفداران دو آتشه را در ادامه می‌توانید مطالعه کنید. برای خرید کتاب طرفداران دو آتشه می‌توانید به سایت نشر برایند مراجعه نمایید.

حتی برای سخنرانی در رویداد وبلاگ نویسان او به استرالیا رفتم و تا به امروز همچنان طرفدار پروپاقرص اوو کارش هستم.

رویدادهای کوچک می توانند تا مدت ها برگزار شوند، به خصوص اگر منظم باشند.

امروزه انجام کارهایی شبیه به کارهایی که دارن انجام می داد از همیشه آسان تر است. با پخش زنده فیسبوک، یوتیوب و دیگر نرم افزارهایی که این قابلیت را دارند، شما می توانید جامعه تان را در کنار هم گرد آورید و رابطه آن ها را با خودتان و با یکدیگر تقویت کنید. برخلاف رویدادهای حضوری، رویدادهای آنلاین میتوانند با مخاطبانی که تابه حال توجهی به آنها نداشتید به اشتراک گذاشته شوند.

به هر حال، برگزاری این گونه رویدادها به اندازه کافی قدرتمند است. اما همچنان یک سری کارها هستند که می توانید برای اثرگذاری بیشتر از آنها بهره ببرید. به عنوان مثال، هر زمان که مقدور بود، تمام توان خود را برای صدا زدن نام کوچک افراد به کار بگیرید. این کار باعث میشود به مردم برای برقراری ارتباطی سریع تلنگر بزنید. دقیقا شبیه زمانی که در یک رستوران پیشخدمت شما را با نام کوچک صدا می زند: همین قدر متفاوت و ویژه

برگزاری رویدادهای بزرگ برای افزایش تعداد جامعه تان بسیار شگفت انگیز عمل می کنند. اگرچه به لحاظ هماهنگی بسیار س خت ترند و باید از قبل مواردی تهیه و آماده شوند؛ چیزهایی مانند مکان اجرا، تجهیزات صوتی و تصویری موردنیاز، بلیت فروشی، طراحی صحنه، غذا و تدارکات، مسافرت و اقامت، بیمه و... که بسیار هم زیاد هستند. چنانچه تمام مراحل به خوبی انجام شود، این تجربه می تواند حماسه بیافریند. چلن جانسون، مربی بدنسازی و مشاور شغلی از کالیفرنیای جنوبی، که احتمالا از استراتژی برقراری ارتباط » از بخش اول او را به خاطر دارید، یکی از مشاوران من است که چندین رویداد حضوری باورنکردنی را برای مخاطبانش برگزار کرده است، مانند دو رویداد «آکادمی تأثیرات بازاریابی و سمینار موفقیت هوشمند». من در هر دو رویداد سخنران بودم و هربار شگفت زده شدم. فوران هیجان، انرژی و احساسات در این رویدادها چیزهایی بودند که من هرگز قبلا تجربه نکرده بودم؛ اتفاقی که شما نمی توانید آن را از طريق رویدادهای آنلاین تجربه کنید و فقط در رویدادهای حضوری قابل درک است. صادقانه بگویم که من تا به حال برای چنین جمعیت پرانرژی ای سخنرانی نکرده ام. آنها حتی روی صحنه هم من را به هیجان و تکاپو آوردند.

رویدادهایی که چلن برگزار می کرد به قدری برای من الهام بخش بود که تصمیم گرفتم در سال ۲۰۱۹ از کارهای او به عنوان مدلی برای برگزاری رویدادهای زنده ام در سن دیگو استفاده کنم.

دورهمی ها می توانند به روش های مختلف برگزار شوند. شما می توانید در یک مکان کار اشتراکی محلی، میزبان یک کارگاه آموزشی باشید و برای تعداد اندکی از مردم سخنرانی کنید، یا در غرفه ای از یک نمایشگاه، کنفرانسی را برای معرفی محصولتان به بازار هدف برگزار کنید یا حتی می توانید در یک رویداد سخنرانی کنید. دورهمی ها لزوما نباید حضوری باشند، بلکه می توانند به صورت آنلاین هم برگزار شوند.

هنگامی که وبلاگ نویسی را آغاز کردم، وبلاگ دارن رز، یکی از اولین منابعی بود که توجه من را به خود جلب کرد. من به وبلاگي دارن هر روز سر می زدم و به محض این که مطلع شدم او قرار است به زودی یک سخنرانی آنلاین برگزار کند، فورا برای حضور در این رویداد ثبت نام کردم و در تقویم روزش را علامت زدم. منتظر ماندن برای شنیدن سخنان دارن، دقیقا مانند کنسرت پسران یک استریت برای آوریل بود. اما احتمالا آوریل این سخنرانی را به اندازه کنسرت پسران بک استریت هیجان انگیز نمی دانست؛ هرچند که من این طور فکر نمی کنم. به دلیل اختلاف زمانی بین آمریکا و استرالیا کشوری که دارن در آن به دنیا آمده است و زندگی می کند من برنامه ریزی کرده بودم که آن شب تا دیروقت بیدار بمانم، چون به هیچ وجه قادر به از دست دادنش نبودم.

هنگامی که زمانش فرا رسید، بالاخره من وارد سایت شدم و با افراد دیگری که هرگز آنها را ندیده بودم، در اتاق گفت وگو حضور یافتم. چندصد نفر در آنجا بودیم و می توانستیم قبل از شروع سخنرانی با یکدیگر صحبت کنیم که به نظرم اتفاق بسیار جالبی بود. ناگهان چهره دارن روی صفحه به نمایش درآمد. او آنجا بود، به صورت زنده از خانه اش در شهر ملبورن او تعدادی از به روزرسانی های وبلاگش را به همراه تعدادی اطلاعات و استراتژی های مفید دیگر به اشتراک گذاشت که بسیار عالی بود. اما از نظر من، قسمت پرسش و پاسخ، هیجان انگیزترین بخش آن برنامه بود. در میان کامنت های بسیار زیاد، دارن سوال جالبی دید، نام آن شخص را گفت و کامنتش را خواند. من تلاش های بسیاری برای دیده شدن در کامنتها کردم و تقریبا داشتم بیخیال میشدم که ناگهان شنیدم دارن می گوید: «این سوال پاتریک است. من را می گفت! اسمی را که با آن ثبت نام کرده بودم به طور کامل گفت و سوالم را خواند و در ادامه به آن پاسخ داد. همان طور که او در حال پاسخ گویی به سوالم بود، من مستقیم به او نگاه می کردم و او نیز من را نگاه می کرد. حداقل این گونه به نظر می رسید. می دانم که او داشت به دوربین نگاه می کرد، اما من همچنان احساس می کردم که او در کنار من در اتاق حضور دارد.

بعد از آن رویداد، من تعلق خاطر جدی تری نسبت به دارن و جامعه وبلاگنویس ها پیدا کردم. چند سال بعد، در کنفرانسی او را ملاقات کردم و از آن پس، دوستان نزدیکی برای هم شدیم.